Türkiye saatine göre 19 u mu yoksa 20 si mi diye düşünürken, hem Türkiye'de hem de burada aynı gün 19 temmuzda epidurel sezeryanla doğdu küçük oğlum. Şu an 12 günlük! Ve hemen bağlıyayım ben 12 gündür uyumuyorum. Bugün gece 4 saatlik uyku uyuyunca bir iyi geldi bana da... Valla şu kıyağı bana günde 2 kere yapsa süper olur.
Bu arada peşimde anne oyna benle diye dolaşan bir yumurcak olduğu doğrudur.
İlgilenmeyince anne niye gelmedin dediği,
anne yoktu bababi yoktu baba yoktu ben çok yalnız kaldım dediği de doğrudur.
Tam bir ilgi delisi olduğu da doğru maalesef...
Olabildiğince ilgilenmeye çalışıyoruz büyük oğlumla...
Ama olabildiğince işte...
İkinci çocuğa bakmak çook daha rahat ilkine göre. Pek kural işlemiyor... Pek şaf işlemiyor... Biliyorum çünkü. Gaz çıkartmak için emmek istediğini anlıyorum örneğin, kimse bana acıkmış bu demesin. Gazı var onun gazı! Emince daha da gazı oluyor sonra hiç uyumuyor... Önce şu gazı çıkarsın hele..
Çok kendime güveniyorum da diyemem, sadece bakıyorum ve dinliyorum çocuğumu. Reflü gibi birşeyi olabilir mesela diye düşünüyorum. Garip sesler çıkarıp, kustuğu oldu çok mesela. Doktor kontrolünde soracağım doktora. Not aldım kafama... Bu uykusuzlukla silinmezse iyi tabi.
Zaman çabuk geçiyor biliyorum, düzelecek diye ümit ediyorum. Umut'un niye yaptın diye sorduğumuzdaki cevabı gibi, çünkü iyi olsun diye, bekliyorum. Dua ediyorum. Bebeğim biraz toparlansın ve büyüsün diye, Umut alışşın bu yeni duruma diye, ben alışayım bu duruma diye...
Neyse bir gün Alp'e seni ABD de doğurabilmek için neler çektim ben diyeceğim. Gurbet ellerde.... Al şu abini de vatandaşlığa yoksa sütümü helal etmem de diyebilirim. Ahahahaha!!!
Artık iyice anaç bir insan oldum ben. Aşırı bir sakinlik hali geldi üzerime. Yavrum niye ağlıyorsun ama gel sana bir şarkı söyleyeyim modundayım:) şu modu biraz atlatınca doğum maceramızı yazma niyetindeyim.
Sevgiler,
Seda
