Umut'la Doğuma Giderken

Hamileliğim ilk beş buçuk ay kusmalı geçsede sonrası fena değildi... Sancı, ağrı, ve korku çekmedim.   

Genel anesteziyi de alınca (ohhh miss) Umut'uma kavuştum. 

Tabi ki iki cümleye sığdırılamaz hamilelik süreci... ama ben sığdırdım işte:) Niye çünkü unuttum... 

Maalesef biz kadınlar çoook unutkanız. Miniğimize kavuşunca herşeyi unutuyoruz. Hele 2 sene geçsin, "ay işte biraz sıcak basıyor işte biraz da miden bulanıyor" a döner. 5 sene geçsin aradan işte o zaman "ay ne var işte pırt diye doğuruyorsun olur"... (Pırt derken çabucak geçiyor zaman manasında yazdım.) 

Aslında öyle kolay mı geçti gerçekten. Kolay geçenler var elbet yok değil. Ama ilk 5 buçuk ay o nasıl bir mide bulantısı Allah! Niye 5 buçuk ay bi de, ilk 3 ayda biter demişlerdi. Her sabah boş mide ile öğür babam öğür, kusmamak için ilaç aldım mecburen her gün. Başlarda bileklikler mi denemedim, zencefilli çaylar içip zencefilleri burnuma mı yapıştırmadım. Yok, geçmiyor... Banyodan çıkamayacak kadar çok kötü olunca ben, doktorum  Zofran verdi... Tabi normalde 2 tane içebilirsin günde dedi, ama ben 1 tane de diretiyor sonra yine kusuyordum. Moral sıfır oldu... Banyo ile yatak arasındaki 3 adımlık mesafede yere oturup ağlıyordum artık. 

Neyseki yaklaşık 22 haftalıkken bitti, iyidi aslında alışmıştık tam!!! 

Sonrasında hızla kilo almaya başladım. Kusmalardan dolayı o zamana kadar 2-3 kilo vermiştim bile. (Bu arada kilo kaybıyla ilgili, ilk aylarda rejim bile yapabilirsiniz, hiçbir şey olmaz demişti doktorumuz...)  Sonuç, ilk kilomun üstüne 16 kilo koydum, oldum mu sana 80... Son zamanlar biraz sıkıcı, rahat hareket edemiyorsun filan ama çektiğim mide bulantılarından sonra bunlar bana vız gelip tırıs gitti... 

30.09.2013 - 24. hafta                                             10.12.2013 - 34. hafta -işteyken

11.01.2014 - doğumdan 6 gün önce - baby shower

Buarada 27 haftalık hamile iken bir Kanada maceramız oldu. Henüz birkaç kilo almıştım bu nedenle kendimi iyi hissediyordum. Ben de Ali'nin peşinden Kanada'ya. Orada fuar dışında gezme imkanımız da oldu... Uçak yolculuğu biraz sıkıntılıydı tabi. O kadar yol... Yarım saatte bir yürüyüş, hareket mecbur. Tam uyuyacağım, Ali dürtüyor, hadi kalk diye... 28. haftadan sonra doktordan yazı isteyebiliyor uçak firmaları. Biz her ihtimale karşı almıştık. Ama hiç lazım olmadı, bence benim hamile olduğumu bile farketmedi kimse. Bu arada uçakta yürüyüş yaparken aslında benim gibi yaşlı veya genç birçok kişinin bu şekilde yürüyüş yaptığını gördüm. Benim gibi jimnastik hareketleri yapanlar bile vardı. 

27.10.13/Niagara Falls-Kanada

Velhasıl Kanada seyahatimizi de sonlandırdık ve evimize dönüp oğlumuzu beklemeye başladık. 

Odasını, kıyafetlerini hazırladık. 
Bir de hastaneye götürmek için çanta hazırlamak gerekiyordu. Biz çanta olarak, decathlon internet mağazasından sürülebilir sırt çantası aldık. 

Neden bunu aldık, bir yere giderken bunu Umut'a valiz olarak kullanırız dedik. Çok hafif olması iyi ama biraz büyük geldi. Seyahat ederken kullanması rahat ama devamlı kullanılacak birşey de değil. Ek olarak bir anne çantası da aldık tabi ki. Ama onu da kısa bir süre kullandım, şimdi sırt çantası ile idare ediyoruz. Evet bildiğiniz uyduruk bir sırt çantası:))) Sırt çantası candır. Kendi el çantamı da içine koyuyorum, Umut'u da kucağıma alıp He-Man gibi dolaşabiliyorum şu an. (sonra niye belim ağrıyor!) Gölgelerin gücü adına!!!

Hastane çantasını doldurma işini çok kafaya takmamak gerek. Gerekirse eşinizi yollayın eve aldırtın gerekenleri... (Not: Doğuma giderken çanta içerisine gerekebilecekleri ayrıca yazdım, kontrol edebilirsiniz. 

11 Ocak günü doktorumla doğum için kararlaştırdığımız gün 14.01.2014 . (38 hafta+ 5 gün) Ama benim burnum tıkalı, genzimden garip sesler geliyor. 3 gün içerisinde geçer diye ümit ediyoruz. anestezi uzmanı ile de görüşüyorum, beni her detayla ilgili bilgilendiriyor, genel anestezi olacağı konusunda hemfikiriz. Ya da benim isteğim o yönde diyelim. 

14 Ocak'ta biz bir heyecan hastaneye gidiyoruz. Aileler de bizden hemen sonra hastanedeler, herkes başımda. Bense nasıl açım nasıl açım :( Geçen akşamdan beri bişi yememişim, bekliyorum ki beni sezeryana alacaklar. 

Haydaaa doğum doktorum ile genel anestezi uzmanı anlaşamadılar. Anestezi uzmanı hastayım diye beni ameliyata sokmak istemiyor. Odam süslenmiş, herkes hazır (benim dışımda). Beni ameliyata sokmaktan son anda vazgeçtiler. KBB uzmanı beni kontrole geldi, ameliyata giremeyeceği (genel anesteziye) söyledi. Bundan sonra epidural sezeryana girebilirim diye doktorum bana serum göndertti. Ama ondan da vazgeçtiler. Ben kurbanlık koyun, bekliyorum öyle. Ve hala aç...Annem niye epidural sezeryana almıyorlar diye söyleniyor bir yandan, diğer yandan herkes tedirgin ve sinirli. Niye baştan (3 gün önce kontrole geldiğimizde) KBB doktoruna yönlendirilip kontrol edilmediğimi sorguluyorlar aslında... 

Meğer, anestezi uzmanı karşı çıkmış epidural sezeryan olmama, nedeni de hastanın-yani benim-daha önce genel anestezi istediğimi belirtmiş olmam. (Bunu doğumdan sonra öğrendim) Aslında benim için çok iyi bir karar verdiğini düşünüyorum. Epidural sezeryan hiç ama hiç olmak istemedim. (Çok fena panik yapardım ameliyathanede!!!) 

Sonuç biz tası tarağı topladık... Hoop eve geri döndük. 3 gün sonra doğuma gireceğim. Bu arada KBB doktoru bana ilaçlar verdi; burun spreyi vs. Ama ben çok mutluyum, yemek de yedim hemen. :)

16 Ocak'ta doğumdan önceki gece hafif sancılarım oldu. Hissettim ki eğer sabah sezeryan  yine ertelenirse bu çocuk kendiliğinden geliyor. 

Neyse ki,

17 Ocak 2014 12:00 de oğlum geldi. Hoş geldi! 

Umut Rıza Bebek - Anadolu Sağlık Hastanesinde!