Hamilelik Günlüğüm: 9. Hafta

8hf+4gün

Bir akşamı daha bulantı içerisinde geçirirken ilham geliverdi işte, 

Yine babası Umut'a uyku öncesi müdahaleleri yaparken :) annesi yatağına sırtüstü devrilmişti işte. Ev mi havasız? bu et, kıyma her zaman böyle kötü mü kokuyordu? Nerdeyse Umut'un ekşi kokan ayakları bile beni tuvalete taşıyacak! Yok artık! Onlar mis mis! :)

Babası ile son kudurmasını yapıp enerjisini atan Umut'a babası şimdide kitap okuyor işte, uyur mu artık hiç mızmızlanmadan kendi kendine? Sadece iyi geceler oğlum seni çok seviyoruz dese babası ve kapıyı çekip çıksa odasından. Gece uyanıp 'anne çişş' der mi acaba artık? Ya da sabah uyandığında hiç çiş yapmamış olsun artık, olmaz mı? Biraz daha mı büyüseydin oğlum kardeşin gelmeden önce...

En azından zıplamayı bileydin, zıplamak istediğinde elimizden tutman gerekmezdi o zaman. Az kaldı bunlar için belki ama kardeşin çok aceleciymiş oğlum be, sen bunları yaptın yaptın, 7 ayın kaldı çocuğum. Yoksa tek elimle seni zıplatırken tek elimle kardeşini pışpışlıyor olacağım! 
OMG! 

Tanrım beni affet! 

Sevgiler,

Seda

Hamilelik Günlüğüm : Ne anladım? (8. hafta)

Dün akşam oğlum yine enerji tavan yapmış bir şekilde kendini yerden yere koltuktan koltuğa atıyordu. 

Normalde supergirl havasıyla onu bir çok kez havada yakalamışlığım, ayaklarımla yere çakılmak üzere olan kafasına yastık olmuşluğum vardır. 

Tabi bunlar çok atik olmayı gerektiriyor. 

Halbuki ben kendimi 2 haftadır aşırı bitkin hissediyorum, bu arada bulantım da gün içinde ara ara vuruyor beni. 

Dün Umut koltuk tepesine oturmaya çalışınca neredeyse düşüyordu, hızlı bir şekilde eğildim ve tuttum onu. Karnıma bir ağrı girdi. Çok hızlı hareket etmiştim ya da panik yapmıştım bir an. Bilmiyorum neden. Hafif bir ağrıydı, biraz uzandım geçti. Korktum karnımdaki bebeğime bir şey olacak diye aslında. 

Sonra babamızın eve gelişiyle, Umut'u kendisine teslim edip, koltuğuma uzandım. Ali'nin demesiyle, şarja taktım kendimi. :)

Daha sonra, salya sümük olmasına rağmen nasıl bu kadar hareketli olduğunu anlayamadığım oğlum, babasının arkasından mutfağa koşturunca gözümün önünde sırt üstü düştü. Aynı filmlerdeki gibi yavaş yavaş düştü, en son kafasının arkasını da çarptı yere. Sanki biraz atik olsam tutacaktım onu... Ama tutamadım. Atik olsam da tutamazdım belki de. 

Bir süre ağladı, buz koyduk kafasına, korktu çok. "Anne bum bum" dedi durdu. :(
Babasıyla kucakladık epeyce sakinleşti sonra, gözlemledik gece bir şeyi de yok şükür. 

Dün gece ne anladım biliyor musunuz, belki daha erken diyeceksiniz ama iki bebeğimi de korumaya çalışırken benim anneliğim duble olmuş bile. İkiye bölünmüşüm ben aslında, ikisini de ölesiye kollamaya çalışıyorum her anımda. Yapamayınca da kahroluyorum. 

Daha erken belki bunları söylemek için, belki 'ilk 3 ayını' atlatsaydın diyeceksiniz. Ama ne farkeder ki! Benim şu an ki duygumu ne değiştirebilir ki?

Ben sanırım ikisini de aynı, ikisini de ölesiye seveceğim hep. 

Sevgiler, 

Seda

Hamilelik Günlüğüm ; Bulantı ve Kusma (7. hafta)

Hamilelikte bulantı ve kusma

2. hamileligimin şu başlangıç döneminde (6+5) kusmalarımın başlamasıyla flash back yaşayıp hemen ilk hamileliğimi anımsadım. Zaten çok fazla zaman olmuş sayılmaz. (yakl. 2.5 buçuk sene) 

Ama siz gelin sorun benim hafıza kayıtlarımı, hepsi silinmiş sanki! Hiçbir şey hatırlamıyorum. Neyse ki telefonumdaki bir programa kusmalarımı, kontrollerimi, ruhsal durumumu vs kaydetmiştim. Hemen oradan kontrol ettim; kusmalarım geçen sefer de aynı günlerde başlamış! 6. hafta başında! Hatırlıyorum başlarda o kadar yoğun değildi. Bir süre direnmiştim ilaç kullanmamak için! Ama sonraki haftalarda o kadar şiddetlenmişti ki ilaç içsem bile sabah kusmalarımı engelleyemiyordum. Bu durum beni psikolojik olarak acaip etkilemişti, çökmüştüm resmen. 3. Aydan sonra geçer diyenler çok vardı, ama geçmedi. Tam 5 buçuk aylık hamile olana kadar sürdü, sonra bir sabah uyandım ve kusmadım. :) 

Böyle bir durumun yani her sabah erkenden kusarak uyanmanın, bütün gün hiç bir şey yiyememenin fiziksel ve duygusal olarak neler yaşattığını o yüzden çok iyi biliyorum. Uzun süre arabaya/ otobüse binememe. Devamlı yanında poşet ve atıştırmalık taşıma. İlaç kullanıyor olmanın verdiği psikolojik etki de var tabi; acaba bebeğime zarar veriyorummu gibi... Anladımki çalışırken daha da zor,  kendini daha fazla zorlayıp, çalışmak için konsantre olmak istemek ama vücutun ters tepki vermesiyle sonunda işyerinde kusmak... 

Ben ilk hamileliğimde uzun süren bulantılı döneminde devamlı ilaç kullanmak durumunda kaldım. Doktorumun tavsiyesi, günde 2 kez zofran, 4 kez metpamid kullanabileceğim idi. Ben çok kötüysem 2, akşamı daha rahat atlatıyorsam sadece sabah 1 tane Zofran kullanarak geçirdim ilk hamileliğim. Açıkçası metpamid pek işe yaramadı, hatta daha kötü yaptı ve ben pek kullanmadım. 

 Not : bu arada diğer tüm yöntemleri denedim tabi, zencefil koklamak, zencefilli çay içmek, soğuk su içmek, dondurma yemek, galeta yada çubuk vs yemek... 

Hepsinin bir etkisi olduğunda hemfikirim ama maalesef engellemedi hiçbiri. 

Sonuçta, ilk hamileliğimde ilk 5 buçuk ayda 4 kilo verip, son 3 buçuk ayda 19 kilo aldım. :))) Öyle hiç birşey yiyememişim ki aylarca deli gibi saldırdım yemeklere son aylarımda... 

Şimdi gelelim 2. hamileliğime... 

Yine kusmalarım başladı! Her hamilelik aynı değil bulantın olmaz belki bu sefer diyenlere küçük bir selam gönderiyorum buradan! İlk doğumdan sonra bir daha çocuk yapmazsam bu hamilelik döneminin bulantıları yüzünden olacak demiştim.  

Hooop bütün söylediklerimi unuttum... 

Herşeyi unutuyor bu anne insanı... Hamileliğin zorluklarını, doğum acısını, ilk 3 ayki bebek bakımı zorluklarını, herşeyiii... Unutmasak zaten 2. çocuğu nasıl doğurmaya karar verelim? Nasıl unutuyoruz bilmiyorum gerçekten. Buna folik asit eksikliği, hormonel dengesizliklermi neden oluyor, yoksa genetik olarak sahip olduğunuz annelik içgüdülerimi, yoksa çocuklarımıza/bebeklerimize duyduğumuz aşkmı neden oluyor. Tam anlayamıyorum. 

Ama herşeye hazırım bu sefer. Ve bu sefer biliyorumki bu durum geçecek.
Hatta unutacağım yine. :)

Sevgiler,

Seda