Hamilelik Günlüğüm 17. Hafta; Pipiyi gördük

Bu haftanın en önemli olayı şüphesiz doktor kontrolümüzdü. Hafta ortasında doktor kontrolümüzü bu seferliğine başka bir doktora giderek Çanakkale'de gerçekleştirdik. 4'lü testimizi de yaptırdık, ama sonuçları bir hafta sonra alacağız. 

Eh bu noktada biraz heyecan da yapabilirim çünkü bebeğimizin cinsiyetini de öğrendik... Bir pipi daha gördük çok şükür. Pipiyi gördük ve rahatladık. :) Bunun üzerine, 

iki erkek çok iyi anlaşır, iyi olmuş

Üçüncüyü de yaparsın kız olur gibi yorumlar geliyor. Bence bir kız bir erkek de iyi anlaşır, bir teselliye gerek yok. Anlaşsalarda anlaşamasalarda onlar benim canım❤️  Buarada üçüncüye şu an hiç niyetim yok. Hamileliklerim biraz daha iyi geçseydi belki... O da kız istediğimden değil üç çocuğum olsun isterdim, o bakımdan. (Tabi maddi olanaklarımızın iyi ve yeterli olması şart) Ayrıca artık eminim ben bir değil iki üç hatta beş çocuk yapsam da erkek olur hepsi... 

Hamilelik seyrime gelirsek bulantılar devam, ilaç almaya devam... Bu hafta gittiğim yeni doktorun söyledikleri aynen şuydu; 

Sen hamileyim tşörtü giy hiç belli değil...

Kilo vermen ya da hiç almaman bizim (doktor) için iyi tabi ama ilaç da kullandığına göre psikolojik olarak seni çok etkileyecek durumda bulantıların. Kötü. (Kilom hala 62kg, eksi 4 kilodayım yani hala) 

Ssvd yi sorduğumda cevabı; 

"ssvd çılgınlığı var, bebeğinin ve kendi hayatın senin için önemli ise riske atma sezeryan ol." oldu. (Zaten sezeryana meyilli olduğunu duyduğumdan pek şaşırmadım aslında bu cevaba, çok da kafama takmadım) 

Bir de kabızlık mevzusunu sordum, bunun en iyi çözümün yürümek olduğunu söyledi, kusmanın kabızlığı iyice arttırdığını da ekledi. Maalesef yürüyünce midem bulanmaya başlıyor  o nedenle pek yürüyemiyorum. 

Umarım test sonuçlarında problem çıkmaz. Test sonuçlarını ayrıca kendi doktoruma da göstereceğim. Hala fotoğraflarımı koyamadım bloga ama göbeğim hafiften çıkmaya başladı. Ne de olsa bebeğim mango kadar artık. Doktorun ölçmesine göre 15 cm miş boyu. ❤️❤️❤️ Artık pıt pıt vurmalarını da hissediyorum bebeğimin. 

Sevgiler, 

Seda

Hamilelik Günlüğüm 16. Hafta

Biraz zaman çabuk mu geçiyor buaralar. Çok büyük bir değişiklik yok hayatımda halbuki. Şöyle su gibi geçiyor zaman, işleri yetiştiremiyorum diyeceğim bir durum da yok. Malum uyku saatlerim epey arttı buaralar. Umut uyuyunca anne de uyur moddayım. (Gerçi gece uyanıp 2-3 saat uyuyamadığımda çok oluyor) O zaman bile çabuk geçiyor sanki. Halbuki tek yaptığım telefondan internete girmek ve yatakta dönüp durmak. Bir de düşünmek, düşünmek, düşünmek. Devamlı bir şeyler geliyor aklıma. O nasıl olacak bu nasıl olacak diye düşünüyorum. Bir çözümde olmayınca uyuyamıyorum tabi. Çokça da rüya görüyorum, bazen de kabus. O zaman diyorum keşke Umut'un yanında uyusaydım. Buaralar bir öksürük tutuyor tam uyumadan önce beni, hakim olamıyorum kendime. Uyandıracağım diye korkuyorum, diğer odaya geçiyorum. 

Bir süre daha Çanakkale'deyiz. Haftaiçi Çanakkale'de bir doktora gideceğim, umarım her şey yolundadır. 

Sevgiler,

Seda

Hamilelik Günlüğüm 15. Hafta

15.  Hafta 

Umut ile beraber Çanakkale'ye geldik bu hafta. Ama herkes sırayla hasta oldu, ve çok kötü geçti haftamız. Önce Ali (kendisi gelmedi Çanakkaleye iş nedeniyle), sonra babam, annem. 1-2 günde atlattılar şükür. Tam yola çıkacağımız günde Umut daha önce, ancak sadece emzirdiğim ilk aylarında olduğu gibi bir ishalle bizi şaşırttı. Ama onda ateş vs olmadı, şükür.  

Bende olan herkesten farklı olarak aşırı kusma, hiçbirşey yiyememe şeklindeydi tabiki. 2 günde 2 kilo daha vermişimdir kesin. Ama burada tartılamadım, tartının ayarlarındaki farklılıktan dolayı. Neyse şimdi toparladım galiba. Hiç birşey yiyemeyince çok halsiz düştüm, ateşim yükseldi, tansiyonum düştü. Acaba hastaneye gidip bir serum filanmı alsam diye düşündüm. Ona bile üşenip bütün gün yattım. Tabi "annee noluor?" diyen Umut'un sesine sıkça maruz kalarak. 

Bazen gelip göbeğimi öpüyor kuzum. Anne bebep pişş pişş pişş diyor, yine öpüyor. Ne kadarını anlıyor daha bilmiyorum! Daha göbeğim çıkmadı bile. Belki çok az. :) Az çıkmasına karşın gece uyurken beni çok rahatsız ediyor, sağa dönüyorum sağ tarafıma sancılar girmeye başlıyor. Sola dönüyorum sola giriyor, sırtüstü yatıyorum bu sefer karnım acıyor gerilmekten... Dört yastıkla şekilden şekile girip en sonunda sızıyorum. Daha kaç ayım var ne yapacağım bilmiyorum... 

Minik bebeğim bu hafta değişik hormonlar üretmeye başladı. Ve artık parmağını emiyor olabilir... Çok hızlı büyüyor, bu hafta 11 cm ve 57 gr kadar olmuş olabilir. Kontrolümü 17. hafta içerisinde gerçekleştireceğim muhtemelen. Yani İstanbula dönünce.  Tabi belli olmaz, cinsiyet konusundaki merak giderek artıyor. :) 

Sevgiler, 

Seda

Hamilelik Günlüğüm 14. Hafta: Gece kabusları

14. Hafta 

Geceleri devamlı kabuslar görüyorum buaralar. Fazla uyumaktan olabileceğini de düşünsem de hamilelikten bence. Devamlı birinin başına bişiler geliyor, heyecanla uyanıyorum. Bayağı film tadındaki rüyalarımı yazsam diye düşünürüm hep. Ama uyanınca yarısını hatırlayamam. Gece uyaninca yazmak gerek ama o sırada uyumak daha cazip tabi. 

Bir de yüksek seslere karşı korkuyla tepki veriyorum buara, kalbim çarpıyor, noldu diyorum hemen. Genelde Umut biriyle oyun oynuyor filan oluyor. Oynarken çığlık yada kahkaha atmış mesela... 

Durum kötü, devamlı yatıyor olmak her ne kadar mide bulantımı azaltsada psikolojimi bozuyor. Ama başka türlü mide bulantısına dayanmanın yolu da yok sanırım. Özellkle akşamları (geç ve ağır yemekler yememeye tercih ediyorum)    midem bulanırsa hemen gidip uzanıyorum. Çünkü midem boşken hemen cesaret etsemde tokken 20 kat daha fazla tutuyorum kendimi. 

flash back: Umut a hamileliğim sırasında yine mide bulantılarımın bir türlü geçmediği bir gün yalnız başıma ağlarken midem bulanmıştı. Hem burnum hem ağzım tıkandığından nefes alamadığım 3-5 saniyede ölüyorum herhalde demiştim. Demek böyle öleceğim diye düşünmüştüm. Nefes almaya çalışıp alamamak ne korkunçtu. Bir daha bu dönemde ağlamamaya karar verdim. 

Şimdi de verdiğim kararın arkasındayım da Umut'a hamileliğimdeki kadar ümitsiz değilim bulantılar konusunda. 22 haftalık hamileyken geçmişti sonuçta, bu sefer de birara geçecek. En kötü hamilelik sonunda bitecek. (O kadar dayanabilirmiyiz bilmiyorum tabi) Hala -4 kg dayım, daha fazla vermedim Allahtan, sabitlendim gibi. Bulgur, muz, tost vs devam. Az porsiyonlarda tabiki. 

Sevgiler,

Seda